Od najdawniejszych czasów ze Świętami Wielkanocnymi kojarzone jest jajko, w tradycji chrześcijańskiej symbol zmartwychwstałego Chrystusa i nowego życia, w tradycji ludowej – symbol wszelkiego początku, siły, zdrowia, płodności i miłości.
Alina Otter
Niemal wszystkie kultury przypisywały szczególne znaczenie jajku, ponieważ miało zalążek życia oraz było źródłem wszelkiego początku, energii i doskonałego kształtu. W wielu mitach to właśnie z jajka powstał świat albo z niego wyłania się istota boska. W mitologii egipskiej słońce Re powstało z jaja zniesionego przez Kosmicznego Ptaka. Słowianie również łączyli jajko z kultem boga słońca.
Jajko, od najdawniejszych czasów uważane za symbol nowego życia i siły, odgrywa kluczową rolę w Świętach Wielkanocnych. Związek z mitami o stworzeniu świata i mocą życiodajną widoczny jest w różnych kulturach, również w słowiańskiej i egipskiej mitologii.
W czasach przedchrześcijańskich jajka były istotnym elementem obrzędów wiosennych, jednak w chrześcijaństwie początkowo miały negatywną konotację, jako rekwizyt magiczny. Dopiero w XII wieku Kościół zaakceptował ich obecność w obchodach Wielkanocy, widząc w nich symbol triumfu Chrystusa nad śmiercią.
Jajko miało także właściwości magiczne, używane w rytuałach płodności i wróżbach. Tradycje dekorowania jajek sięgały wieków i przekazywane były z pokolenia na pokolenie, pełniąc różnorakie funkcje, od ochronnych po wyraz miłości. Dzisiaj, choć straciły wiele praktycznych zastosowań, wciąż są ważnym elementem świątecznych obrzędów i prezentują bogactwo polskiej kultury ludowej.
♦
